De kosten van terreurbestrijding

Sommige dingen komen steeds weer terug en dat zijn vaak niet de dingen die het leven goed maken. Op de achterkant van een stuk krant van gisteren (p. 8, NRC Handelsblad, 7/7/2006) vind ik opnieuw diezelfde enorme advertentie. Grote, dikke, vette hoofdletters en een fel oranje achtergrondkleur. Een nachtmerrie voor een zichzelf respecterende grafisch vormgever. Een schoolvoorbeeld van hoe het niet moet.

Maar het ergste is de tekst. En ook die tekst blijft men maar herhalen. Alsof de herhaling hem waar zou maken. "IN NEDERLAND WERKEN MEER DAN 200.000 PROFESSIONALS SAMEN TEGEN TERRORISME. WAT KUNT U DOEN?"

Ja, ik kan ook iets doen en als goede vaderlander behoor ik ook iets te doen. Ik kan mijn stem verheffen en zeggen wat ik er van vind. Dat doe ik bij deze.

1. Heb je wel eens geprobeerd samen te werken? Ik wel. Met zijn tweeën gaat het soms beter dan alleen. Met zijn drieën wordt het al lastiger. Een groepje van 5 studenten dat samen een bepaalde opdracht moet uitvoeren heeft 2 problemen: die opdracht en de samenwerking. Want met zijn vijfen moet je afspraken maken voor overleg. Maar je moet ook een werkverdeling maken. Wie doet wat? En je moet niet alleen een werkverdeling maken, je moet ook controleren of het werk gedaan is en ingrijpen als het niet gedaan is. Dat is niet zo gemakkelijk in een groepje van 5 waar iedereen in beginsel precies dezelfde rechten heeft.

Een groep van 6 of 7 man onder de strikte leiding van een onderofficier kan nog zinvol functioneren, weten we uit de militaire geschiedenis. Wanneer de groep nog groter wordt, valt hij niet meer te managen. Een leger is daarom opgebouwd uit groepjes van 6 à 7 man. Drie van zulke groepjes worden dan 'aangestuurd' door een officier die de 3 groepjes probeert te overzien en probeert te leiden.

Het leger van de terroristenbestrijders kent echter niet zo'n duidelijke structuur. De ene werkt hier, de andere werkt daar. En te voorzien valt, en uit de geschiedenis weten we dat ook, dat men elkaar regelmatig tegenwerkt en dat de totale efficiency rond 0 of onder 0 ligt. De inlichtingen die men verzamelt doen meer kwaad dan goed terwijl de kosten gigantisch zijn. Een recent voorbeeld is b.v. de invasie van Irak door de Amerikanen die plaats vond op basis van foute conclusies uit beroerde en ontbrekende gegevens.

Als je dus zegt dat je met 200.000 professionals bent, die samenwerken, dan snap je niet goed wat je precies beweert. Je kletst maar wat en je doet dat op kosten van
de belastingbetaler.

2. Wat kost die terrorismebestrijding eigenlijk? Een werknemer kost salaris, heeft daarnaast een kantoortje nodig met een PC en een telefoon. Er moet een kantine zijn. Er zijn reiskosten. Er zijn kosten van het verzamelen van de inlichtingen. Ruwweg kost een gemiddelde werknemer in Nederland zo'n 100.000 euro. Dat betekent dat de totale kosten van de terrorismebestrijding in Nederland dus 200.000x100.000 = 20.000.000.000 euro bedragen. In woorden: 20 miljard euro per jaar. Per hoofd van de bevolking komt dat neer op 20 miljard gedeeld door 16 miljoen en dat levert: 1.250,-- euro per persoon per jaar. Voor een gezin van 4 kinderen komt dat dus neer op 5.000,-- euro per jaar. Per maand is dat afgerond 415,-- euro. Daar kun je een aardige auto voor rijden. Niet gering dus!

3. Wat levert die terrorismebestrijding precies op? Laten we eerst kijken naar de aantallen doden. Bij de belangrijke doodsoorzaken in Nederland zul je te tevergeefs naar terrorisme zoeken. Het lijkt in dat verband op harddrugs. Politici hebben er hun mond voortdurend vol van, maar in de officiële statistieken vind je het niet terug. Wel roken en alcohol, maar daar hoor je politici nooit over. Doden door terrorisme is Nederland zijn er niet of amper. Je zou hieruit kunnen concluderen dat de terrorismebestrijding dus goed werkt. Maar was het vroeger anders? Hoeveel doden zijn er nu precies minder per jaar dan zonder de terrorismebestrijding? Laten we niet kinderachtig doen en laten we er voorlopig eens van uitgaan dat er dankzij de terrorismebestrijding in Nederland ieder jaar 100 mensenlevens gered worden. Daar is overigens geen enkele aanwijzing voor, maar we willen niet kinderachtig doen.

Dat brengt de kosten van een gered mensenleven op 200.000.000,-- euro. In woorden: tweehonderdmiljoen euro. Een mensenleven mag tegenwoordig wat de samenleving betreft, ongeveer een 80.000,-- euro kosten aan medische behandeling per jaar (
http://aantaldoden.blogspot.com/2006/06/wat-mag-een-levensjaar-kosten.html). Dat is dus aanzienlijk minder. Om precies te zijn: we zijn bereid 2500 keer zo veel uit te geven om iemand uit de klauwen van terroristen te redden dan wanneer we diezelfde hulp in een ziekenhuis moeten laten geven door een medisch specialist.

De verhoudingen zijn dus zoek. Men begrijpt niet alleen niet goed, wat men eigenlijk beweert. Men begrijpt ook niet meer goed, wat men eigenlijk aan het doen is. Een patient in een ziekenhuis mag niets kosten, is niet interessant, is saai, is dom, is irritant, maar iemand die bedreigd wordt door terroristen is een soort godheid, is een held. Niets is te veel als je bedreigd wordt door terroristen. Bijna alles is te veel als je een lekkende hartklep hebt of iets simpels als galstenen.

4. Maar dat is nog niet alles. Ondertussen knagen de terroristenbestrijders aan de wortels van de rechtstaat. Ik citeer uit de advertentie: 'Mensen die zich verdacht gedragen, worden scherp in de gaten gehouden.' Je ziet er wat vreemd uit en zonder vorm van proces is dat al voldoende om je extra scherp in de gaten te houden. Net alsof je als echte terrorist zo dom zou zijn, je verdacht te gedragen. Het getuigt van een kinderlijke logica, die kennelijk zijn oorsprong vindt in veel naar de t.v. kijken. De echte schurk gedraagt zich verdacht. Zo zal het in het echt dus ook wel gaan, denkt het kind.

Ander citaat: "Wetten zijn en worden aangepast." En meteen laat men daarop volstrekt onlogisch volgen: "In Nederland moet iedereen zich aan de wet houden." Maar als jij in de gelegenheid verkeert kennelijk om die wetten naar jouw hand te zetten, dat houden het juist op wetten te zijn, waar iedereen zich aan moet houden. En opnieuw begrijpt men zelf kennelijk niet, wat men precies beweert.

Nog een citaat: "Ziet u iets verdachts, waarschuwt u dan..." Ja, ik zie erg veel verdachts. En ik denk dat het de hoogste tijd is om te waarschuwen. Ik denk dat het gevaar groot en acuut is. Maar het gevaar draagt geen lange baarden, geen lange gewaden, en geen hoofddoekjes. Het gevaar wordt gevormd door autochtone Nederlanders die niet meer goed begrijpen wat ze allemaal beweren en aan het doen zijn.