Maeslantkering als TB-voorbeeld

Bij een dreigende stormvloed wordt de Nieuwe Waterweg afgesloten met de Maeslantkering. Twee enorme drijvende deuren die als het echt nodig is, uitgevaren worden en daarna afgezonken om de Nieuwe Waterweg voor het hoge water af te sluiten. Deze Maeslantkering geldt als het trotse sluitstuk van de Deltawerken en wordt nog kortgeleden aan een buitenlandse delegatie getoond.

Toch is er een probleem. De kans dat de kering het niet goed doet, werd op 10% geschat. Na een reeks aanvullende maatregelen, bedraagt die kans nog steeds 1%. Dat lijkt weinig, maar omdat het risico gigantisch is, is dit toch erg veel. Als de kering het echt laat afweten, kan een gebied met meer dan 1 miljoen mensen volledig onderlopen. Staatssecretaris Schultz van Haegen gaf vorige week in de Tweede Kamer toe dat de kering niet voldoet aan de verwachtingen.

Wat ik hier interessant vind, is niet het technische falen op zich. Het interessante is dat een belangrijk plan serieus beoordeeld is naar je mag aannemen en dat vervolgens die beoordeling ondeugdelijk blijkt. Dit is slecht een enkel voorbeeld uit een oneindig lange reeks voorbeelden die ik inmiddels heb.

Plannen die gemaakt worden, die vervolgens door deskundigen beoordeeld en geevalueerd worden en goed gekeurd worden en dan tenslotte niet of gedeeltelijk niet blijken te werken. Hoe kan dat?

Plannen beoordeel je op papier. En het trekken van conclusies uit informatie op papier noemen we ook wel tekstbegrip. Dit zijn dus voorbeelden van falend tekstbegrip. Dat gebeurt dus vaker dan je denkt en kennelijk ook bij Rijkswaterstaat ingenieurs.